مجموعه‌ی شعر « تهران برای شعر شدن شهر کوچکی‌ست» ، سروده‌ی داوود ملک‌زاده ، به چاپ سوم رسید. این کتاب برای نخستین بار در شهریور ۸۶ ،  از سوی نشر فرهنگ ایلیا منتشر شده است.

در مجموعه‌ی «تهران برای …» ۶۱ شعر کوتاه داوود ملک‌زاده ، از سال‌های ۱۳۷۹ تا ۱۳۸۵، گنجانده شده و در ۱۰۰ صفحه و به قیمت ۳۳۰۰ تومان عرضه شده است. گفتنی ا‌ست این مجموعه در جایزه‌ی کتاب شعر جوان قیصر امین‌پور، در سال گذشته نامزد دریافت بهترین مجموعه‌ی شعر شده بود. در چاپ جدید کتاب، در بخش پایانی‌ ، گزیده‌هایی از نقد و نظر منتقدان؛ از جمله : اکبر اکسیر، فیض شریفی، حمیدرضا شکارسری،

ابرهای ابدی تا انتهای افق تنهایی

در امتداد تردید، تکرار فصول طولانی

سکوت سر در گریبان بام‌ها

هندسه ی خالی خیابان‌ها

اوج جفت فاخته به‌سوی سنجد یال ماهور دور.

۱ )

حقیقت

یکی بود

که نبود

۲)

شاعر

آنکه

جهان !

در سرش درد می کند

عنوان مقاله :

درآمدی بر آرای زیبایی‌شناسی بندتو کروچه

هنر و امر رازآلود شهود

_______________________

آنچه که در شکاف ارتباطی میان گزاره‌های صادق و کاذب بر حلقه‌های تنگ تاریخ خود- ساخته عیان است همواره بیان گر حقیقتی بوده که در اثر و نتیجه پرت شدن کنش‌های مستقیم و غیر مستقیم بر سرفصل‌هایی از متن تمدن‌های چند جایگاهی پدید آمده و به حکم همین بلوک‌های هژمونیک، در فضای رازآلود و شوریده‌ی حلقه‌های تئوریک رقصیده است. بسیاری از متفکرین غربی، پرسش از چیستی هنر را فارغ از تمایلات فلسفه مضافی، در زمره مفاهیم محض قرار داده‌اند که طبعا پاسخ‌های آنها نیز در موضع و موقعیتی پارادوکسیاکال مطرح شده است. در این نوشتار قصد دارم موقعیت فلسفه هنر و پراکسیس‌های ایجابی آنرا در جایگاه نظریه بیان گرایی که بسیار متاثر از آرای بندتو کروچه – یکی از بانیان این حوزه- بوده را به صورت بسیار مجمل بررسی کنم.

بید بودم
باد شدم
مزه ای تلخ
در بن باران
ابری پرآشوب
ـ که با هیچ خیالی
کودکان را
انگشت به آسمان
نمی کند  ـ

مجموعه شعر «روشنایی نمناک یک کبریت » ، سروده شهرام پارسا مطلق،  از سوی انتشارات نگیما منتشر شد.

شهرام پارسا مطلق ، شاعر و نویسنده و روزنامه نگار اندیشمندی است که بیش از یک دهه شعر سپید را به صورت جدّی دنبال کرده است. آثار این شاعر در دهه های هفتاد و هشتاد در نشریات تخصّصی ادبی، چون: کلک ، کارنامه ، عصر پنجشنبه ، آزما و … چاپ شده است و همچنین در عرصه ی خبر ، رسانه و نوشتن، شاهد کارهای  درخشانی از او بوده ایم. او شعر را این گونه تعریف می کند: « شعر زایش رویان درد است؛ وقتی بر بلندی فاجعه ایستاده ای و بودن را جار می زنی» و هدف شعر را: «انسان ، آزادی ، برابری ، حقیقت و زیبایی » می داند.

از اوست :

« از تو که می نویسم / کلمات / کلاه را از سر بر می دارند »

یه نفس فاصله مونده منُ از خودت نَرون

یه کمی حوصله کن یه لحظه هم شده بمون

این همه راهُ واسه خاطرِ تو دَویدمُ

تویِ سرگیجیِ جاده رویِ خوش ندیدمُ

آخه انصافه نمونیُ نپرسی حالمُ ؟

نصفه جونم بکنی خط بزنی خیالمُ ؟

آسمان می بارد

چترم را فروخته ام

و تاوان خوش خیالی هایم را داده ام

بی پروا به خیابان زده ام

امّانمی شوم…

دیگر

خیس نمی شوم.

۱ ـ

دنیای با احساس شاعروار ، تکراری ست
چیزی شبیه عشق و هجر یار ، تکراری ست

بگذار ، تا شیطان درونت غوطه ور گردد
این فردِ با ایمانِ خوش کردار ، تکراری ست

یک دم بمان همراه این گیتار برقی ها
دیگر صدای دلنشینِ تار ، تکراری ست

دیگـــر برای با تو نشستن، مـــجال نیست

با این هـــجوم درد، امید وصــــال، نیست

هر چند عــــاشقانه تو را، فکر می کــــنم

شوقی برای شاعـــری و شعــر و فال، نیست !

می خواستم که از تو بگویم ولی چه حیف

در قلب سرشکسته ی من شور و حال، نیست

در عقل رودخانه چه پنهان بود , در ذهن بی تکلفی ماهی ها

در روحِ سایه روشنِ این جنگل, بین سپید ها و سیاهی ها

در خشم کودکانه ی آدم ها , پشتِ درنگ های ترافیکی

تصمیم عاقلانه ی حیوانات در انتخاب ها و دوراهی ها

وقتی

که هیچ نگاهی را

پنجره ایی سبز نمی کند

و در آرمانی

که شهرش غریبه می زاید

متن شعر پسر بابونه ها :

http://www.matneno.com/?p=3590

دکلمه :

پسر بابونه ها ـ فاطمه محسن زاده ـ دکلمه رضا پیربادیان (۱)

۱ ـ

چون بار اضافه ای بروی بدنیم
ویران شده ایم و در پی ساختنیم
ما شانس نداریم ، خدا می داند …
باید که برای مرگ هم جان بکنیم

۲ ـ

خودت را صرف فعل ماندنم کن
تنت را بستر جان کندنم کن

جاناتان آیوگبو خودش را بی اندازه خوش شانس تلقی می‎کرد.  در آن روزهای تار و مبهم پس از صلح مد شده بود دوستان قدیمی هنگام احوالپرسی به هم بگویند “زنده ماندن مبارک”. معنای این جمله برای او بیش از یک تبریک ساده بود و تا عمق وجودش نفوذ می‎کرد.  او با پنج چیز گرانبها روزهای سخت جنگ را پشت سر گذاشته بود: سلامتی خودش، همسرش ماریا، و سه تا از چهار فرزندشان. او همچنین هنوز دوچرخه‎اش را هم داشت که این نیز خود معجزه بود، اما با این وجود ‎با سلامتی ‎پنج ‎انسان ‎قابل ‎مقایسه ‎نبود.     

عنوان مقاله :

تحلیلی سیاسی ـ اجتماعی بر رمان

« نیمه یک خورشید طلایی»

اثر چیماندا ناکوزی آدیشی

________________________________

شاید این جمله فمنیست‎های دهه هفتادکه هر چیز شخصی سیاسی است، هنوز مصداق کاملی از ماست. زندگی هر انسان وابسته به انسان‎های دیگر است و این وابستگی چه از لحاظ اجتماعی و چه روانی مبرهن است. این وابستگی فراتر از مرزهای قومی قبیله‎ای، جنسیتی و حتی دینی است. آنچه این وابستگی را تشدید می‎کند ؛ حضور اجتماعی انسان ها در  کنار هم است؛اجـــتماعاتی که آن‎ها نیز در کنار هم کلیت بشری را معنا می‎بخشند. و این کلیت «وضع بشری» را می‎ســـــازد. وضعیتی که دلالت بر زندگی بشـــــــری دارد. هانا آرنت[۱] تعریفی این‎چنین از وضع بشر دارد:«وضعیتی قابل شناخت مشتمل بر توانایی‎هایی که انسانها با هم پروده‎اند که در مقابل «طبیعت بشری»۲ قرار می‎گیرد. این تعریف نشان می‎دهد وضع بشری مفهومی‎ست که توسط خود انسان‎ها به وجود آمده است.

نیجریه کشوری است که از لحاظ شاخص توسعه بشری، در میان ۱۶۰ کشور جهان در رتبه ۱۲۹ قرار دارد.کشوری که یکی از بزرگترین کشورهای افریقا به حساب می‎آید و از لحاظ جمعیت نیز پر جمعیت‎ترین آنهاست و از لحاظ قومی نیز متنوع ترین این کشورها به شمار می‎رود. تنوعات قومی و نژادی به معنای واقعی آن در این کشور وجود دارد؛ چرا که در این کشور بالغ بر ۲۵۰ گروه قومی تمرکز یافته‎اند.

از جمله مهمترین و بزرگترین تنوعات قومی کشور نیجریه می توان به سه قومYoruba  ، Ibo و  HausaِFulaniدر شمال کشور اشاره نمود.

عنوان مقاله :

راویتی زنانه و جهانی شده از بومیت

نقدی بر مجموعه داستان کوتاه‎های چیماندا ناکوزی آدیشی

چیزی که دور گردنت حلقه می زند

_________________________________

نویسندگان جوان شرق در ادبیات آمریکا غوغا به پا کرده‎اند؛ جامپا ‎لاهیری هندی تبار، یییون‎لی چینی، دانـــیل‎معـی الدین پاکستانی، و حالا نوبت چیماندا آدیشی نیجریه‎ای است. تمام این اسامی با خود، فرهنگ بومی را به زبانی جهانی شده معرفی کردند که قبل از آن کمتر مورد توجه بوده و همیشه در حاشیه فرهنگ غربی میزیسته و اثر ادبی تولید میکرده است. نام او در کنار نویسندگان چون: نادین گوردمیر، نجیب محفوظ، طاهربن جلون، لیلا الاعلمی، وله سوئینکا و آچه‎به و… نماینده دیدگاهی است که قصد دارد به جای آنکه شاهد آفریقای در معرض قضاوت باشند، قضاوتگرانه فضای جامعه شناختی و ادبی غربی را مورد تردید قرار داده و با ریشه‎های فرهنگی خود به مرکزیت بی چون چرای ادبی آنان پایان دهــند و درد و رنج‎های خـــود را در به قول هنری جـــــیمز نگویند، بلکه نشان بدهند. جوانانی چون آدیشی در آمریکایی دست به خلق آثار ادبی تحسین برانگیز زده‎اند که خود از مهمترین قطب‎های داستان کوتاه و رمان جهان به حساب میآید. از  هاثورن و آلن‎پو گرفته تا چیور، کارور و اوتس. این گنجینه مهم ادبی به کمک بومیت در حال فراموشی کشورهای حاشیه شده جهان و نمـــایندگان مهاجر آن آمد و توانست در بستاری قوی از زبان و تکنیک به منحصه ظهور برسد. همچنین مهاجرپذیر آمریکا امکان روانی مناسبی شد که بومیت‎های مختلف مهاجرین به آن از همان ابتدا در آن مجال عرضه داشــته باشند. آدیــشی قوت ساختاری و تکنیکی داستانی امریکا را در خود بومی کرده است. ساختاری که عناصر زاید و تزئینی روایتی در آن دیده نمیشود و همچنین منتقدانه نسبت به جامعه خود رفتار میکند. به طور مثال اگر ریموند کارور منتقد زندگی اجتماعی کل مردم آمریکاست، جان چیور زندگی مسیحیان آمریکایی را به شکلی زیر لایه‎ای و نه شعاری به باد انتقاد می‎گیرد و چهره‎هایی چون فلیپ راث و برنارد مالامودهمین الگو را درباره یهودیان آمریکا پیاده میکنند. این خود انتقادی نیز در آثار آدیشی وجود دارد.

چیماندا ناکوزی آدیشی در پانزده سپتامبر ۱۹۷۷ در اینوگو نیجریه به دنیا آمد. درخــانه چینوآآچه‎به نویسنده نامدار نیجریه‎ای بزرگ شد، تحصیلات دبیرستانی‎اش را در دبیرسـتان وابسته به دانشگاه به پایان رساند و چــندین جایزه‎ی علمی برد. وی از دانشگاه درکسل فیلادلفیا بورس دو ساله‎ای گرفت و پس از آن برای تحصیلات تکمیلی به دانشگاه دولتی ایسترن کانکتیاک رفت تا در رشته علوم سیاسی و ارتباطات درس بخواند. بعد از پایان تحصیلات به کلاس درس نویسندگی خلاق دانشگاه جونز هاپکینز رفت. در زمان تحصیلش در این دانشگاه به نوشتن رمان “ختمی ارغوانی” مشغول بود که در سال ۲۰۰۳ منتشر شد. کتابی درباره آفریقایی‎های طبقه متوسط که با استقبال ویژه‎ای هم روبرو شد. در سال ۲۰۰۴ در فهرست نهایی جایزه اورنج قرار گرفت و جایزه کشورهای مشترک المنافع را برای نخستین کتاب برتر سال ۲۰۰۵ از آن خود کرد.