۱ ـ

یک عمر درون خویش آوار شدم

پا بر سر دل نهاده، هشیار شدم

از بس به طناب عقل رفتم ته چاه

آخر به دل خودم بدهکار شدم !

۲ ـ

من، جدول حل نکرده ی تاریخم

یک طفل بغل نکرده ی تاریخم

جغرافی روح من، چپاول شده است

۱ ـ

با رنگ قرمز

می دوم به سمت زیرزمین

کودکی هایم را

پرتقال های خونی بلعیده اند

۲ ـ

تا کستانی ست

در زن

عروسکِ تنها شده من ِ بی‌تو

به جَبر مختارم؛ به بودن ِ بی‌تو

به آب و به آتیش هنوز می‌زنم و

دو پای در سفرم که می‌برم تنمُ

دیوار

دیوار های بی ترک

دیوار های بی نقطه و بی طاقچه

صدای منعکس

پرتاب می شوی به هیچ

می خوری به دیوارهای بسته ی پیاپی

تلاش می کنی وارهی

نمی شود

آنها تو را  اسیر می خواهند

صدایت را بریده بریده

اگر نه! گلویت را.

مجبور می شوی که بخوانی

برای آنها

و برقصی به ساز آنها

سالی که خون می ریخت از دندان آهو ها

تا ته فرو می رفت/ در خونابه زانو ها

سالی که از آغاز ، فروردین ِ خونی بود

اردیبهشتی روی خردادش عفونی بود

وقتی که تیر از قلب ها رد شد ، «ندا» دادیم!

حالا به دنیا آمدی، در ماه مردادیم

مرداد ، مرده از رَحِـم بیرون آ ورده

این بچّه را قربانی شهریورش کرده

شهریوری که گریه و شادی عوض می کرد

دریا شده توفان ،دل ساحل بی تاب                 از غیبت صد قایق وامانده به آب

تا صبح خروش و حسرت و بی تابی                  صد پرسش کودکانه بی هیچ جواب

******

لب های کویر:  تشنه ی بارانم                        یک لکه ی ابر: در پی یارانم