یک :

تمدّن غرب

تمدن سقوط می کند

قلبی از گل

و چشمانی بی قرار

که در عمق این دوچاه

روز  خشک می شود

فاحشه ای که قطار اورا به جا گذاشته

یک

شنا می کنم در دریایی از خیال

قطره قطره تو را پس می زنم

تا به عمق نگاهت برسم

گفتی که دریا عمقی ندارد

تلاش کردم

باور کن

رؤیاهایم در عمیق ترین جادّه های من خود رؤیایی دارند

ضعف کرده ام

از بس که تو را پس زده ام