گوش هایش راتیز کرد، صدا از اتاق مشرف به آشپزخانه می آمد. به طرف اتاق رفت. در راباز کرد. کیانا تنها روی پتویی سفید خوابیده بود. لباسش پر از استفراغ بود و شیشه ی شیرش کناربالش افتاده بود. نشست. اورابغل کرد، بوسیدو لبا سش راعوض کرد.اشک هایش روی صورت کوچک و لطیفش چکید.درباز شد. زن همسایه در حالی که چادرش را جمع می کرد، وارد شد، رفت سر کمد، گلاب پاش قدیمی رابرداشت و رفت. دوباره کیانا رامحکم به سینه اش فشرد و بوسید.

ماشین باسرعت نورحرکت می کرد، آسمان روسری خاکستری سر کرده بود و بادی پنهان پیراهن راننده را تکان می داد. از لای در، بیرون را نگاه کرد. زنجیری از ماشین ها پشت سرشان حرکت می کردند. آلبو م را دوباره باز کرد، راننده ترمز زد و آلبوم ازدستش افتاد. نفسش گرفت،به سختی بلند شد و آن را برداشت، ورق زد، تازه از اتاق زایمان بیرون آمده بود.لباس صورتی اش بوی درد و جیغ می داد، لب هایش خشک شده و رنگش پریده بود، مثل گچ! چشم هایش را به آرامی باز کرد. اردلان بالای سرش ایستاده بود و او را نگاه می کرد.

ـ مبارک است خانم!

چشم هایش تارشد. اردلان دستش راگرفت و پرستارراصدازد.پرستار کیانا را به او داد و گفت:” سعی کن شیرت را بخورد.”

سینه هایش ورم کرده بود، تیر می کشید…به سختی به او شیر داد. کیانا سینه اش را می مکید و او احساس می کرد روی بلندترین قلّه ی دنیا ایستاده و از زلال ترین چشمه ها آب می خورد. نفس راحتی کشید. خستگی زایمان از تنش بیرون رفت.

 کیانا خوابیده بود. کم کم احساس سرما کرد. پرستارراصدا زد تا پتویی بیاورد. سرما وجودش راگرفته بود، شیرش یخ زده بود. دستش را بلند کرد تا کیانا را دوباره نوازش کند، توان نداشت. انگشت هایش خشک شده بود و چشم هایش دراو جا مانده بود.

ماشین از آخرین پیچ هم گذشت. هنوزآلبوم را تمام نکرده بود. آسمان کم کم روسری اش را باز می کرد و قطرات باران، شیشه ی ماشین را به گریه می انداخت. کیانا گرسنه بود و آن کارگر پیر نمی دانست چطور آرامش کند.چشم هایش سیاهی رفت، انگار کسی قلبش ر ا از سینه بیرون می آورد. آلبوم رابست و باانگشت به شیشه ی جلو زد. راننده صدایش را نشنید. دوباره به شیشه زد، صدای هق هق اش گوش جادّه را کر می کرد.

ـ خواهش می کنم نگه دار! خواهش می کنم…خواهش می کنم نگه دار! کیاناگرسنه است. شیر می خواهد…الآن وقت شیرش است، می فهمی؟ نگه دار! نگه دار…

راننده سیگاری روشن کرده بود و با موبایلش صحبت می کرد.نرده های سبز رنگ پریده  قبرستان آرام آرام دیده می شد .آمبولانس از میان جمعیّت عبورمی کرد و کارگرپیرروی حلوا دارچین می پاشید…