کودک و مادر

سروده اوژن فیلد

مادر ای عشق من، اگر روزی

دست خود را به من تو بسپاری

و به هرجا که گویمت با من

نرم و چابک قدم تو برداری

من تو را می برم به رؤیاها

سرزمینی قرین زیبایی

روشن از نور ماه، شب هایش

آسمان پرستاره، رؤیایی

باغ ها پر گل و هوا پر عطر

از شمیم خوش همان گل ها

می شود پر ز بانگ موسیقی

آسمانش به لطف بلبل ها

فارغ از گریه های یک کودک

که عوض می کنی لباسش را

فارغ از هر کبودی بازو

زخم ها، روی صورت و پاها

فارغ از هر سوال بی ربطی

که روان تو را کند خسته

فارغ از وصله کردن جوراب

که  کند خشمگینت آهسته

روی یک جوی کوچک شبنم

من تو را می برم به رویاها

من برایت سرود می خوانم

تا بخوابی تو راحت و زیبا

هیچ کس غیر ما نباید که

گردد آگاه او از این رویا

می گذارم به روی سینه تو

خسته که می شوم سر خود را

باز آواز سر دهند آنجا

اختران همیشه بیدارش

طعم رؤیایمان کند شیرین

این سرود خوش و گهربارش

پس تو مادر، ای عشق من، بگذار

دست هایت به دست گیرم من

تا من و تو رویم در نور ِ

زندگی بخش اختر ِ روشن

در میان مهی که گسترده

در همان سرزمین زیبامان

می رویم و دوباره می خندیم

آن طرف ایستاده رؤیامان

Child and mother by Eugene Field 

There’ll be no little tired-out boy to undress,
No questions or cares to perplex you,
There’ll be no little bruises or bumps to caress,
Nor patching of stockings to vex you;
For I’ll rock you away on a silver-dew stream
And sing you asleep when you’re weary,
And no one shall know of our beautiful dream
But you and your own little dearie.

And when I am tired I’ll nestle my head
In the bosom that’s soothed me so often,
And the wide-awake stars shall sing, in my stead,
A song which our dreaming shall soften.
So, Mother-my-Love, let me take your dear hand,
And away through the starlight we’ll wander,–
Away through the mist to the beautiful land,–
The Dreamland that’s waiting out yonder.