از عصای شکسته نیچه تا عصر مچاله ی لورکا
مجموعه شعر
سریا داودی حموله
۱۳۸۹
_______________________________
نیچه می شوم
می نشینم روی ضمیر تو
بالهجه گوساله سامری
تورا
به نام تو می خوانم
این کتاب شامل پنج مجموعه ی از عصای شکسته ی نیچه تا عصر مچاله ی لورکا،من هذیان سال های مشروطه را گرفته ام،طه دسته دار جمهوری،مادر بزرگ در پیراهن افلاطون و من با هر دو دستم شعر می نویسماست.
مجموعه شعر را که می خوانید متوجه می شوید که معنا در این شعر ها ،حاصل کنش وواکنش معنا شناسی و بافت است، البته در خوانش شعر ها به بافت زبانی درونی که الگویی زبانی در درون متن ،ساخته است را در بر می گیردبعلاوه نوعی بافت غیر زبانی بیرونی که برایند ایده ها و تجربه های خارج از متن می باشد ،.روبرو می شویم .
دشنه ای نشانی تو را می پرسد
روزی چند حرف
از این چراغ کم می شود ؟
تنها عاشقان شطح ماه را می دانند ! ص ۶۲
سریا داوودی در شعر هایش می کوشد تا با بازنمایی هرمنوتیک پیوند میان خود ومخاطب را نظامی فهم پذیر کند و با بازگویی تاریخ این جمله از هایدگر را دو باره به یادمان می آورد که :
تاریخ امری نیست که فقط در گذشته واقع شده باشد بلکه موجودیتی زنده و پویا در زمان حال هم هست ..
خانم حموله در شعر هایش که مربوط به بخش من هذیان سال های مشروطه را گرفته ام می باشد نگاهی تاریخ محور دارد .بقول گادامر موجودیت انسان نیز متاثر از تاریخ است .انسان نمی تواند در دریافت های خود ، صبغه تاریخی را از خویش دور کند .
به دو دلیل تاریخ را پارو می کشم
تا هیچ اثری از دشمن نباشد
و جهان به شکل تو بر گردد ص ۲۹
در خوانش کتاب نکته دیگری که ذهن مرا به خود جلب کرد وجه غالبی بود که بر مبنای آن می توان به دستاوردها یی رسید که همانا عنصر کانونی اثر هنری تعریف شده است لذا دیگر عناصر را زیر فرمان خود دارد و آنان را تعین می بخشد و دگرگون می سازد و وجه یکپارچگی ساختار را تضمین می کند . یاکوبسن در خصوص وجه غالب در شعر می گوید :
شعر خود دستگاهی از ارزش است و همانند دیگر دستگاه های ارزشی دارای نظام سلسله مراتبی خود ویژه ارزشهای فرادست و فرو دست ویک ارزش سرکرده ، یعنی همان وجه غالب است که بدون آن در چارچوب دوران ادبی و گرایش هنری معین ادراک نمی شود و چونان شعر ارزیابی نمی شود .اکنون در این مجموعه وجهه غالب همان آشنایی زدایی مفهومی در سطح محتوا می باشد . هرچند که فرم شعر ها به گونه ای است که محتوای شعر را نیز شامل می شود و ابعاد فلسفی کا ررا نیز برایمان مشهود می نمایاند .
تو فکر می کنی
من برای کلمات چشم بند خریده ام ؟
نیمه ی دیگر افعال را
به من بدهید
تا به مصرعی جهان را رو شن کنم ! ص ۵۹
و یا :
زرتشت بصل النخاع نیچه است
یعنی واژ ه ها
در فنجان تو حل می شود
مانند عشقی مین گذاری ! ص ۵۹
و یا :
تو شاعری من شعر
تو فکر می کنی پس من هستم
ولی زیر خواب های دکارت را
امضاء نمی کنم ! ص ۶۰
مولفه دیگری که شاعر، ان را در شعر ها یش زنده نگاه داشته است همانا زنده بودن مولف است .ودر متن شعر ها همین را بازگو می نماید که شعر زنده است پس مولف نیز زنده می ماند .و بارد موضوع مرگ مولف و نهلیست فلسفی ، به معتقدین این دو موضوع دهن کجی می کند .
مرگ مولف
افتاد به را های بی شاید
پس حرف از کدام پرنده گرفته
این ماه آواز خوان ؟
از سپیدی متن که می گذری
سایه ها را فراموش کن
سکوت باد ها خاکستری ست …… ص ۷
از عصای شکسته نیچه تا عصر مچاله ی لورکا نگاهی روایتی به اجتماع نیز دارد تا انجا که شاعر ارزوی خودش را روایت میکند که روزی کودکان از مدرسه با جیب هایی پر از دموکراسی به خانه باز گردند .
طه دسته دار جمهوری را تزریق می کنند
به چشم ما
ما ه زیر پای باد ها نشسته ایم
تا تقویم بسو زانیم .ص ۳۵
ودر آخر انچه این مجموعه را خواندنی تر می کند .نوستالوژی حاکم بر این مجموعه می باشد که شاعر تصویر گرا با نگاهی مدرن لحظه هایی را شکار و بازگو می کند
پشت هر کلمه ای حادثه ای پنهان است
ماه را کوک کن
به هرچه دست می زنم
شعر می شود ! ص ۶۱
