شعری از مهدی دمی زاده |
|
نان
حرمت فقریست
که در سکوتِ خالی ِ سفره
دستهای محبتت را بوسه میزند
دلخوشیم به بودنش – پدر را میگویم نه نان !-
کمی نمک
برای فهم تو کافی بود
تا حرمت این محبت را آجر نکنی!
نان که نباشد
سفره هم زحمت باز شدن به خود نمیدهد
دلخوشیم به یادش – پدر را میگویم نه نان !-
دسته: شعر | نويسنده: admin
|
نظرات بینندگان:
پريناز گفته:
با سلام.فوق العاده بود…
|
|