………آه ای خدای من ! چقدر زجر می کشم ،
اما تا وقتی که پسند توست می خواهم در این وضعیت باقی بمانم
چرا که این درد و رنج ِمبارک ،
جان مرا که می خواهی در اتحاد (محو) نزدیکتری با تو باشد ، ظاهر می کند .
تا هر وقت که صلاح می دانی درد بده و اندوه .
اما مرا حمایت کن چون خیلی ضعیف هستم .
خدای من ! هرجا درد و مصیبت است ،
می فهمم که تو در آنجائی و آنجاست که
محبت تو مسلط است به این دلیل نه تنها با
صبر بلکه با قدردانی و سپاس ،
آنچه را باعث اذیت و آزارم می شود را می پذیرم .
ای خدا ! تو را شکر می کنم که بطرزی شکست ناپذیر،
درد و رنج تو منتهی به محبت بی پایان می شود .
تو را دوست دارم زیرا همیشه به یادم هستی .
………..نقل از کتاب دهاهای اورژانسی چاپ اول …جهت تهیه اینکتاب به پروفایل من مراجعه کنید.