طبق پیش بینی ها در سال ۲۱۰۰ بزرگ ترین خشک سالی در جهان اتفاق خواهد افتاد که با آب شدن یخچال ها و طوفان های وحشنتناک خیلی از شهر ها زیر آب مدفون خواهند شد! به علت آزاد شدن بیش از اندازه کربن زمین بیش از اندازه گرم شده است و انفجارهای وحشتناکی از این فرایند رخ می دهد؛چنانچه گزارش شده است که به علت نشت کربن در سال ۱۹۸۶ در دکامرون، ۱۸۰۰ نفر به صورت مرگ خاموش کشته شدند! «ابلیس پیش بینی کرده بود که انسان ها به خاطر تکنولوژی پیشرفته شان در چنان لجن زاری از عجب و خودبینی فرو می روند که به زودی همه حس واقع بینی شان را از دست می دهند.» این جملات قابل تأملی بود که شهید آوینی بازگو کننده آنها است. او در ادامه چنین می نویسد: «این برده های بیچاره چرخ ها و تیرو تخته ها برای تسلط بر طبیعت به خود تبریک و تهنیت می گفتند، فاتحان طبیعت، واقعاً که ! در حقیقت کاری که کرده بودند که صرفاً برهم زدن توازن و تعادل طبیعت بود، و طبعآً عواقبش هم دامنگیرشان می شد» .

برهم زدن توازن وتعادل طبیعت، چیزی نیست جز تصرف در آن! چنانچه شهید آوینی بیان می دارد: «آلودن آب رودخانه ها، کشتن حیوانات وحشی، تخریب جنگل ها، راندن خاک سطح زمین به سمت دریا ها، سوزاندن اقیانوسی از نفت ! بر باد دادن معادنی که یک دوره کامل زمین شناسی ذخیره شان شده بود.» شهید آوینی، این ها را ضیافتی کامل از جهالت جهانیان و تبه کاران در طول یک قرن و نیم می داند و در این باره می نویسد: « اسم این را پیشرفت گذاشته بودند، پیشرفت، پیشرفت، پیشرفت.» و پیشرفتی که شهید آوینی از آن سخن به میان می آورد، رسیدن کاذب به سود و منفعت های کلان جهانی است و کاذب از این جهت که این پیشرفت ظاهری و در بعضی موارد زیبا و قابل ستایش، لایه هایی از جهل را در خود نهفته دارد که نظام تکنولوژی مدرن آن را نادیده می گیرد!

ذهن ماده زده ی بشر جدید، سبب شده تا برای رسیدن هرچه سریع تر به سمت مقصدی که نیز گنگ مانده است، در تعریف صحییح آن بر هستی غلبه کند و خواسته یا ناخواسته، زمین و زیبایی هایی را که خداوند بزرگ برای استفاده ی بجا و مناسب در اختیارش گذارده است؛ ا نابود گرداند. لازم به ذکر است که یکی از راه های رسیدن به پیشرفت مدرن، استفاده از منابع طبیعی از جمله جنگل ها است! و این رفتار نادرست انسان مدرن تناقض دارد با فرموده ی پیامبر گرامی اسلام ( ص ) که می فرمایند : «هرکس در ختی بکارد و آن را به ثمر برساند خدا در عوض آن در بهشت یک در خت به او می دهد». انسان امروز برای رسیدن به نیازهای افسار گسیخته اش، نه تنها درختی نمی کارد، بلکه در از بین بردن درختان و هر چیز دیگری در طبیعت و تنها صرف رسیدن به خواسته هایش حد اپتیمم (ایده آل) را رعایت نمی کند و ناشیانه قدم می گذارد در مسیری که جز به نا بودی طبیعت ختم نمی شود. آیا اگر روزی پیش بیاید که دیگر به طور کامل طبیعتی نداشته باشیم، جهانی به معنای واقعی خود باقی خواهد ماند؟!

شهید آوینی این تزویر جهانی را و اختراعات مدرن را که سببب نابودی هستی شده است، تنها محصول فکر بشر نمی داند، بلکه آن را محصول رحمت ابلیس می داند! که البته همه جا وهمیشه آماده عرضه است، یعنی برای کسی که حاضر به همکاری و همراهی با او باشد. با این تفاسیر ما باید تمام تلاشمان را به کار بندیم برای داشتن طبیعتی سالم و طبیعی و جنگیدن با نظام تکنولوژی مدرن که روز به روز به تخریب طبیعت کمک می کند! و با ابلیس همکاری نکنیم که رحمتش را بر ما عرضه کند! و اگر غیر از این باشد، آن سان که دیگر دیر شده است، خود را با طبیعتی مدرن مواجه می بینی،م حتی پیشرفته تر ومصنوعی تر از دنیای متهور نو (کتابی نوشته آدولفس هاکسلی). طبیعتی که می گیرد طبیعت ذاتی و مقدس وجود ما را و همسانمان می کند با شیء هایی که قابلیت مصرف دارند و بعد از مدتی دور انداخته می شوند و این است ارمغان رحمت ابلیس وخاصیت طبیعت مدرن!

____________________________________________

منبع : آوینی و مدرنیته (مجموعه مقالات)