منتظر نوازش پتک بعد نمی مانی
چه کوله بار هراسیده ای
شانه های شکسته ات را به دوش می کشد!
راه که می افتی
خاطره ی خلوت کردن ها را
خط می زنی
تا در مقابله ی نابرابر با فریب های عاشقی
تلف شوند.
– قندیل می بندد گریه ی مردی
روی شاخه ی لهیده ی غرور …
کجای این داستان دلدادگی دلگیر شدی
که پاییز ستاره های نقره ای را
به خواب گودال های بی بهار می کشی؟
تقصیر ما نبود
دوزیستی قاعده ی جانوری بود
و ما قاعده ی محیط را
تک زیستیم.
|
نظرات بینندگان:
امیر آشوری گفته:
درود بر تو سارای عزیز
کار خوبی خوندم شاعر
فقط با این سطر تا در مقابله فریب های عاشقی
به نظرم خیلی ژورنالی شده
مرسی
محمد گفته:
دوست دارم همه شعراتون رو بخونم
محمد حسين كاظم زاده گفته:
درود
با لذت بسیار خواندمتان
همیشه عاشق
نادم گفته:
درود بر بانو علیمردانی زنده باشید مهربان
الهی
خانه آبادان
زال سر سپید سیاه دل گفته:
سلام
خوب بود
اما دوزیستی قاعده نیست غریزست ریشه کلمه زیست به ذات دوگانگی داره یا خشکی یا دریا اما تو هر دو زندگی هست
قاعده ی محیط با این تفسیر باید معادل زندگی باشه که نیست
من کلا تو این کار با تصاویر مشکل دارم شاید مشکل از منه اما گنگی زیادی تو کار هست
موفق باشید
دانیال رحمانیان گفته:
سلام
آفرین
اولین بار بود که بازیبایی احساس تون آشنا شدم
اخرین بار هم انشااله که نباشد
یاحق
