چراغ های خانه
به خاموشی ام
می خندند
سقف های کاذب
خوش باوری ام را
به تمسخر می گیرند
و درهای بسته
بی پرو بالی را به رخم می کشند
ولی هنوز
دیوار حاشا بلند است
آنچنان بلند که حتی
آفتابگردان ها
از خیر آفتاب می گذرند.
دسته: شاعران یزد, شعر | نويسنده: admin
|