یک

 

و ناگهان جهان  روی صدای من ایستاد

ایستادن روی صدای من خوب است وقتی آوازی در گلو دارم

وقتی مادرم لی به لایم گذاشته است و

 لیلا دهانش را به شعرم مالیده و دیوانه‌تر شده است

…

نیمی از جهان روی صدای من خواب است

و خوابیدن روی صدای زن خوب است

خوب است لا

خوب است سی

دو  ر  می  لا  سی

لا

سی

لا

لا

لا

 

 

 

دو

 

در شعرِ زنی دیدمت که با نخستین کلمات
گرگِ هاری بودی
سرت در گودی گردنش نشست و
مهره‌ای در کمرگاهت لق خورد
.
.
دو خط

نا‌خوانا بود
و در آخرین تصویری که پشتِ مه می‌لرزید
زنی از شکار آدم
بر می‌گشت