| دو شعر از شهریار عطایی |
|
-
یک
گردباد های آتلانتیک
نام های زنانه دارند
توفانی که
ما را به حاشیه راند
هیچ نامی نداشت
خاک سرزمین ما
نازک است
مانند دل شاعرانش
روزهایی زلزله می آید
و ما می ترسیم
روزهای که
خبری از سیل و زلزله نیست
حتمن چیز دیگری هست
که باید بترسیم
-
دو
برف اول
اعتماد به نفس نداشت
حرف زدن با ابرهایی که
حقوق درخت ها را رعایت نمی کنند
بی فایده است
ابرهای بی رمق
باید بروند به تابلو نقاشی
و چند هفته استراحت کنند
همسرم زود دریافت که
خشکسالی اخیر
زیر سر تابلو پذیرایی ست
کاتر بر می دارم
و به جان ابرها می افتم
امیدوارم الهه باران
قربانی ما را بپذیرد
|
|
|
